Ciężkie naruszenie przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych

Stan faktyczny

W pozwie z 5.1.2020 r. M. L. (dalej: Powód), odwołując się od oświadczenia pracodawcy, tj. (…) sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej: Pozwany) z 16.12.2019 r. o rozwiązaniu umowy o pracę w trybie art. 52 § 1 pkt 1 KP, wniósł o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach pracy i płacy u Pozwanego lub zasądzenie odszkodowania w wysokości 3 616 zł z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę.

Powód był zatrudniony u Pozwanego od 1.5.2018 r. jako starszy elektromonter kwalifikowany. U Pozwanego obowiązuje szereg instrukcji z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy (dalej: BHP), z którymi Powód był zapoznany. 14.10.2019 r. Powód wraz z A.S. pracowali przy usuwaniu skutków awarii na linii D.– K. Powód kierował zespołem, a A.S. był dopuszczającym. Po otrzymaniu polecenia na pracę, Powód jako kierujący zespołem wypełnił druk pouczenia dla pracowników brygady i przekazał do przeczytania A.S. W toku wykonywanych czynności doszło do porażenia prądem A.S., a następnie jego śmierci.

Pozwany powołał zespół powypadkowy, który w okresie od 14.10.2019 r. do 25.11.2019 r. dokonywał ustaleń okoliczności i przyczyn ww. wypadku, a następnie podał, że przyczynami wypadku był zarówno czynnik organizacyjny, jak i czynnik ludzki. Protokół ustalenia okoliczności i przyczyn ww. wypadku przy pracy został sporządzony 25.11.2019 r., a zatwierdzony został przez Prezesa Pozwanego 29.11.2019 r.

Pismem z 16.12.2019 r. Pozwany rozwiązał z Powodem umowę o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia w trybie art. 52 § 1 pkt 1 KP z powodu ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych 14.10.2019 r. polegającego na:

W ww. piśmie Pozwany podał, że ww. naruszenia instrukcji oraz przepisów miały wpływ na bezpieczeństwo pracowników pracujących w brygadzie, którą Powód kierował i tym samym przyczyniły się do śmiertelnego wypadku przy pracy A.S.

Stan faktyczny ustalony w sprawie jest bezsporny, opis zdarzeń zaistniałych 14.10.2019 r. nie jest sporny w żadnym zakresie; inna jest tylko ocena zawinienia Powoda i stopnia tego zawinienia poprzez pryzmat przepisów prawa w zakresie BHP obowiązujących u Pozwanego.

Termin rozwiązania umowy o pracę w trybie art. 52 KP

SR w Puławach wskazał, że żądanie Powoda przywrócenia go do pracy na poprzednich warunkach pracy i płacy u Pozwanego lub zasądzenia na jego rzecz odszkodowania z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę w trybie art. 52 KP, nie zasługuje na uwzględnienie, jako że z zebranego w sprawie materiału dowodowego nie wynika, iż decyzja Pozwanego była niezgodna z prawem lub nieuzasadniona.

Na wstępie SR w Puławach wskazał, że zgodnie z art. 52 § 2 KP rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika nie może nastąpić po upływie 1 miesiąca od uzyskania przez pracodawcę wiadomości o okoliczności uzasadniającej rozwiązanie umowy. Termin określony w art. 52 § 2 KP rozpoczyna bieg po sprawdzeniu wiadomości uzyskanej przez pracodawcę, a przez wyrażenie „uzyskanie przez pracodawcę wiadomości” należy rozumieć wiadomości na tyle sprawdzone, aby pracodawca mógł nabrać uzasadnionego przekonania o nagannym postępowaniu danego pracownika. Zdarzenie polegające na śmiertelnym wypadku przy pracy A.S. zaistniało 14.10.2019 r. Niemniej jednak protokół powypadkowy został sporządzony 25.11.2019 r. i to ten dzień był, w ocenie SR w Puławach, dniem gdy Pozwany mógł zapoznać się z wnioskami zespołu powypadkowego ustalającego przyczynę wypadku i sposób oraz zakres przyczynienia się Powoda do zaistnienia ww. zdarzenia, a następnie mógł dokonać analizy i oceny stopnia zawinienia Powoda i podjąć stosowne decyzje w zakresie jego stosunku pracy. Zatem decyzja Pozwanego o rozwiązaniu z Powodem stosunku pracy została dokonana w terminie przewidzianym w art. 52 § 2 KP.

Rozwiązanie umowy bez wypowiedzenia z winy pracownika

Rozwiązanie umowy o pracę w trybie art. 52 KP jest najbardziej dotkliwą sankcją przewidzianą w KP i powinno być stosowane tylko w wyjątkowych okolicznościach i z należytą ostrożnością. Musi być uzasadnione szczególnymi okolicznościami, które w zakresie winy pracownika polegają na złej woli lub rażącym niedbalstwie. Orzecznictwo przyjmuje, że winę można przypisać pracownikowi wówczas, gdy świadomie dopuszcza się czynu, jak również gdy, mając świadomość szkodliwości skutku swojego postępowania, celowo do niego zmierza lub co najmniej na ów skutek się godzi. Ciężkie naruszenie przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych w rozumieniu art. 52 § 1 pkt 2 KP musi być spowodowane przez pracownika świadomie, w sposób przez niego zawiniony i stanowić zagrożenie dla interesów pracodawcy, a ocena czy dane naruszenie jest ciężkie, zależy od okoliczności każdego indywidualnego przypadku. Ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych mieści więc trzy elementy.: bezprawność zachowania pracownika (naruszenie podstawowego obowiązku pracowniczego), naruszenie albo zagrożenie interesów pracodawcy, a także zawinienie, obejmujące zarówno winę umyślną, jak i rażące niedbalstwo. Niemniej jednak bezprawność zachowania nie uzasadnia rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia w trybie art. 52 § 1 pkt 1 KP, jeżeli stosunek psychiczny pracownika do skutków postępowania określony jego świadomością nie wskazuje ani na winę umyślną, ani na rażące niedbalstwo (wyrok SN z 7.2.2008 r., II PK 162/07, Legalis).

W ocenie SR w Puławach, zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwala uznać, że decyzja Pozwanego o rozwiązaniu umowy o pracę z przyczyn wskazanych w piśmie rozwiązującym stosunek pracy była uzasadniona. Bezpośrednią przyczyną wypadku były popełnione przez A. S. nieprawidłowości w zakresie BHP, bo przystąpił on do wykonywania czynności nie upewniwszy się, że napięcie jest odłączone i że zostały zamontowane uziemiacze. Jednakże Powód naruszył postanowienia instrukcji opracowanych u Pozwanego, a fakt tego naruszenia miał negatywny wpływ na bezpieczeństwo pracowników pracujących w brygadzie, którą Powód kierował i tym samym przyczynił się do śmiertelnego wypadku przy pracy A.S.

W tym kontekście SR w Puławach wskazał, że stosownie do art. 100 § 2 pkt 3 KP jednym z podstawowych obowiązków pracownika jest stosowanie i przestrzeganie przepisów i zasad BHP, zaś zgodnie z art. 212 KP do obowiązków osób kierujących pracownikami należy m.in. organizowanie stanowiska pracy zgodnie z przepisami BHP, organizowanie pracy uwzględniając zabezpieczenia pracowników przed wypadkami przy pracy, egzekwowanie przestrzegania przez pracowników zasad BHP. Ponadto należy mieć na uwadze, że praca Powoda i zespołu którym kierował odbywała się przy urządzeniach elektroenergetycznych, a więc obowiązki w zakresie BHP dotyczyły sfery bezpieczeństwa pracy przy słupach elektrycznych pod napięciem, a skutki naruszeń przez pracowników tych obowiązków mogły być bardzo poważne, co miało miejsce 14.10.2019 r. Zatem ścisłe przestrzeganie przepisów i zasad BHP jest niewątpliwie bardziej wymagane niż w przypadku innych zakładów pracy, w których praca nie odbywa się przy tak niebezpiecznych urządzeniach.

Pozwany zdecydował, aby naganne zachowanie Powoda uznać za ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych i w ocenie SR w Puławach, takie stanowisko, w realiach przedmiotowej sprawy, jest uprawnione. Zachowanie Powoda było oczywiście bezprawne, bo sprzeczne z przepisami BHP obowiązującymi u Pozwanego, było także umyślne lub co najmniej wynikało z rażącego niedbalstwa, bo Powód z niewiadomych przyczyn postanowił wykonać czynności należące do dopuszczającego, pozostawiając podległych mu pracowników bez nadzoru, a nadto zachowanie Powoda godziło w interes Pozwanego, bo doszło do śmierci pracownika w miejscu pracy. Zdaniem SR w Puławach, gdyby Powód, jako kierujący zespołem, postąpił prawidłowo, tj. zgodnie z obowiązującymi u Pozwanego instrukcjami, to nie opuściłby miejsca pracy, pozostawiając tam pracowników bez nadzoru, a tym samym nie dałby możliwości, aby A. S. przystąpił samowolnie do rozpoczęcia spinania mostków na słupie bez uprzedniego wyłączenia napięcia i nie doszłoby do jego śmierci. Zatem spełnione zostały przesłanki uznania, iż Powód w sposób ciężki naruszył obowiązki pracownicze.

Rozstrzygnięcie SR w Puławach

W ww. okolicznościach sprawy, decyzja Pozwanego o rozwiązaniu umowy o pracę w trybie art. 52 KP, była w ocenie SR w Puławach, uzasadniona. Wobec tego, na podstawie art. 56 § 1 KP, SR w Puławach oddalił powództwo o przywrócenie do pracy.

Artykuł pochodzi z Systemu Legalis. Bądź na bieżąco, polub nas na Facebooku →