Wniosek o sprostowanie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uwzględnił skargę R.S. i uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z 2020 r. Zakwestionowana decyzja utrzymywała w mocy decyzję SKO w W. z 2018 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji tego organu z 2016 r. W uzasadnieniu wyroku Sąd kilkukrotnie wskazał jednak na uchylenie „zaskarżonych decyzji” i „przekazanie sprawy organowi I instancji”. Z uwagi na rozbieżność między sentencją, w której jest mowa o jednej decyzji a uzasadnieniem wyroku R.S. wniósł o sprostowanie wyroku z urzędu, ewentualnie o wyjaśnienie wątpliwości co do treści wyroku na podstawie art. 158 ustawy z 30.8.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 329; dalej: PostAdmU).
Stanowisko Sądu I instancji
WSA w Warszawie odmówił sprostowania sentencji wyroku oraz sprostował oczywiste omyłki pisarskie zawarte w uzasadnieniu wyroku w ten sposób, że wyrażenia: „uznał uchylenie zaskarżonych decyzji i przekazanie sprawy organowi I instancji” oraz „organy uwzględnią”, zastąpił wyrażeniami: „uznał uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy organowi” oraz „organ uwzględni”. W ocenie Sądu sprostowanie sentencji wyroku w sposób wskazany przez skarżącego, czyli poprzez wpisanie, że uchylono „decyzje” a nie jedną decyzję, spowodowałoby niedopuszczalną zmianę rozstrzygnięcia zawartego w wyroku. Natomiast stwierdzenia zawarte w uzasadnieniu uznano za oczywiste omyłki, które nie korespondują z treścią rozstrzygnięcia zawartego w sentencji wyroku. Przyjęto, że za oczywistością tych omyłek przemawia fakt, iż w sprawie nie było podstaw do przekazania sprawy organowi I instancji, ponieważ dotyczyła ona decyzji wydanych przez SKO w W. w trybie nadzwyczajnym – postępowaniu nieważnościowym.
Stanowisko NSA
Na skutek zażalenia R.S. Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżone postanowienie w części, w której WSA w Warszawie sprostował uzasadnienie wyroku. Zgodnie z art. 156 § 1 PostAdmU sąd może z urzędu sprostować w wyroku niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki. Sprostowanie nie jest jednak środkiem prawnym, które może prowadzić do istotnej zmiany treści rozstrzygnięcia i powinno dotyczyć omyłek o charakterze oczywistym, które nie wpływają w żaden sposób na treść rozstrzygnięcia. W rezultacie sprostowanie sentencji wyroku w żądanym przez skarżącego zakresie, czyli poprzez zastąpienie słów „uchyla zaskarżoną decyzję” słowami „uchyla zaskarżone decyzje”, stanowiłoby istotną zmianę treści rozstrzygnięcia Sądu, wykraczającą poza dopuszczalny zakres sprostowania. Ponadto doprowadziłoby do niejasności w rozstrzygnięciu Sądu, ponieważ z sentencji wyroku nie wynikałoby jakie decyzje, oprócz zaskarżonej, podlegałyby uchyleniu.
Zdaniem NSA pomimo podjętej próby sprostowania, treść uzasadnienia wyroku nadal pozostawia wątpliwości, wynikające z porównania sentencji wyroku z jego uzasadnieniem, gdyż w uzasadnieniu pozostały fragmenty wskazujące na to kontrolę kilku rozstrzygnięć organu. Z treści uzasadnienia wyroku w dalszym ciągu wynika, że Sąd dokonał kontroli legalności zarówno zaskarżonej decyzji, jak i poprzedzającej ją decyzji SKO w W. W kilku miejscach uzasadnienia wyraźnie zawarto ocenę odnoszącą się do obu decyzji odmawiających stwierdzenia nieważności, a nie tylko do decyzji zaskarżonej. W konsekwencji NSA uznał dokonane przez Sąd I instancji sprostowanie uzasadnienia wyroku za niemieszczące się w granicach dopuszczalnego sprostowania wyznaczonych treścią art. 156 § 1 PostAdmU. Nie stanowi ono bowiem jedynie sprostowania błędu pisarskiego poprzez zastąpienie formą prawidłową – liczbą pojedynczą omyłkowej formy gramatycznej – liczby mnogiej, lecz prowadzi do merytorycznej zmiany treści uzasadnienia.
NSA podkreślił, że wykładnia celowościowa art. 156 § 1 PostAdmU prowadzi do wniosku, iż sprostowaniu mogą ulegać niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki popełnione nie tylko w sentencji wyroku, ale też w jego uzasadnieniu. Należy jednak podkreślić, że o sprostowaniu uzasadnienia sąd postanawia na takiej samej zasadzie jak o sprostowaniu wyroku, czyli wszystkie nieprawidłowości muszą mieć charakter oczywisty, tzn. niebudzący wątpliwości, bezsporny, pewny. W konsekwencji dokonane w zaskarżonym postanowieniu sprostowanie uzasadnienia wyroku jest niezgodne z prawem, gdyż wykracza poza dopuszczalne granice określone w art. 156 § 1 PostAdmU.
Artykuł pochodzi z Systemu Legalis. Bądź na bieżąco, polub nas na Facebooku →
