Postępowanie kasacyjne przed NSA
Wyrokiem z 27.4.2021 r. NSA oddalił skargę kasacyjną „P.” S.A. od wyroku WSA w Bydgoszczy wydanego w sprawie ze skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. w przedmiocie podatku od nieruchomości. W uzasadnieniu wyroku wskazano, że zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z 12.1.1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1170; dalej: PodLokU), przez grunty, budynki i budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej rozumie się grunty, budynki i budowle będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, z wyjątkiem budynków mieszkalnych oraz gruntów związanych z tymi budynkami, a także gruntów, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. b PodLokU, chyba że przedmiot opodatkowania nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia tej działalności ze względów technicznych. Odnosząc się do wyroku TK z 24.2.2021 r., SK 39/19, Legalis NSA stwierdził, że związek nieruchomości z prowadzeniem działalności gospodarczej, który – jak wskazał Trybunał – nie może opierać się na samym fakcie posiadania nieruchomości przez przedsiębiorcę lub inny podmiot prowadzący działalność gospodarczą, powinien być oparty na faktycznym lub nawet potencjalnym wykorzystywaniu nieruchomości w działalności gospodarczej. Dlatego grunty, budynki i budowle, będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, które choćby pośrednio lub w ograniczonym zakresie służą lub mogą służyć do prowadzenia działalności gospodarczej tego podmiotu, są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 PodLokU.
Postępowanie wznowieniowe
„P.” S.A. wniosła skargę o wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego, jako podstawę wznowienia wskazując wyrok TK z 24.2.2021 r., SK 39/19, Legalis. NSA uznał jednak ten środek zaskarżenia za oczywiście bezzasadny. Zgodnie z art. 272 § 1 ustawy z 30.8.2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 329; dalej: PostAdmU), można żądać wznowienia postępowania również w przypadku, gdy TK orzekł o niezgodności aktu normatywnego z Konstytucją, umową międzynarodową lub z ustawą, na podstawie którego zostało wydane orzeczenie. W sprawie wymiarowej, której dotyczy skarga o wznowienie, zastosowanie miał art. 1a ust. 1 pkt 3 PodLokU, w odniesieniu do którego TK orzekł, że przepis ten rozumiany w ten sposób, iż o związaniu gruntu, budynku lub budowli z prowadzeniem działalności gospodarczej decyduje wyłącznie posiadanie gruntu, budynku lub budowli przez przedsiębiorcę lub inny podmiot prowadzący działalność gospodarczą, jest niezgodny z art. 64 ust. 1 w zw. z art. 31 ust. 3 i art. 84 Konstytucji RP. W orzecznictwie NSA przyjęto, że pomimo tego, iż TK nie orzekł o derogacji art. 1a ust. 1 pkt 3 PodLokU a uznał ten przepis za niezgodny z Konstytucją RP w przypadku dokonania jego określonej wykładni, to wyrok ten może stanowić podstawę do wniesienia skargi o wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego na podstawie art. 272 § 1 PostAdmU (zob. wyrok NSA z 15.2.2022 r., III FSK 4046/21, Legalis oraz wyrok NSA z 2.2.2022 r., III FSK 4047/21, Legalis).
NSA stwierdził jednak brak podstaw do merytorycznego uwzględnienia skargi o wznowienie postępowania. Przesądza o tym okoliczność, że Sąd orzekał już po wydaniu wyroku przez TK i w kwestionowanym orzeczeniu z 27.4.2021 r. odniósł się do jego sentencji i uzasadnienia uznając, że zawarta w sentencji tego wyroku wypowiedź TK odnosi się do gruntów, budynków i budowli będących w posiadaniu wszystkich przedsiębiorców lub innych podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, bez względu na formę prawną. Jak stwierdzono, powstaje problem doprecyzowania „związku” nieruchomości z prowadzeniem działalności gospodarczej, który nie może opierać się na samym fakcie posiadania nieruchomości przez przedsiębiorcę lub inny podmiot prowadzący działalność gospodarczą. Zdaniem Sądu, związek ten powinien być oparty na faktycznym lub nawet potencjalnym wykorzystywaniu nieruchomości w działalności gospodarczej. W konsekwencji oddalono skargę kasacyjną uznając, że grunty, budynki i budowle, będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, które choćby pośrednio lub w ograniczonym zakresie służą lub mogą służyć do prowadzenia działalności gospodarczej tego podmiotu, są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 PodLokU.
W ocenie NSA nie można traktować skargi o wznowienie postępowania jako substytutu postępowania kasacyjnego. Są to bowiem dwa odrębne względem siebie postępowania i nie mogą być inicjowane przez stronę zamiennie. Ich celem jest zwalczanie odmiennych wadliwości orzeczenia sądowego, co wynika z odrębnych podstaw kasacyjnych i wznowieniowych. Oznacza to, że skoro rozpoznając skargę kasacyjną NSA odniósł się do sentencji i uzasadnienia orzeczenia TK, będącego podstawą skargi o wznowienie, właściwy dla postępowania o wznowienie NSA, nie może zakwestionować rozstrzygnięcia tego Sądu wydanego w trybie zwykłym.
Artykuł pochodzi z Systemu Legalis. Bądź na bieżąco, polub nas na Facebooku →
