Dopuszczalność interpretacji podatkowej w sprawie obowiązku raportowania schematów podatkowych

Stan faktyczny

Przedsiębiorstwo państwowe jest bezpośrednio i pośrednio udziałowcem w spółkach zarejestrowanych i mających siedzibę za granicą. Dokonywało i będzie dokonywało czynności, mogących mieć charakter uzgodnień z tymi zagranicznymi spółkami. Uzgodnienia te oraz wynikające z nich transakcje, a także poszczególne czynności, przynoszą określone rozwiązania podatkowe. W związku z analizą obowiązku raportowania schematów podatkowych przedsiębiorstwo powzięło wątpliwości co do wystąpienia szczególnej cechy rozpoznawczej, która zobowiązywałaby do raportowania schematu podatkowego (dalej: MDR), a polegającej na tym, że występuje nieprzejrzysta struktura własności prawnej lub trudno ustalić rzeczywistego beneficjenta czynności.

Przedsiębiorstwo złożyło wniosek o wydanie interpretacji podatkowej, pytając, czy w związku z opisanym we wniosku schematem ma obowiązek raportowania schematu podatkowego. Zdaniem przedsiębiorstwa odpowiedź jest przecząca. Dyrektor KIS odmówił jednak udzielenia interpretacji, uznając, że zadane we wniosku pytania wykraczają poza procedurę regulującą wydawanie interpretacji indywidualnych. Zdaniem organu art. 86a OrdPU nie dotyczy bezpośrednio kwestii związanych z powstaniem obowiązku podatkowego, jak również nie ma wpływu na wysokość zobowiązania podatkowego. Wniosek przedsiębiorstwa nie jest wnioskiem złożonym w indywidualnej sprawie, bowiem dotyczy niezindywidualizowanych transakcji, zawieranych pomiędzy nieokreślonymi podmiotami.

Stan prawny

Schemat podatkowy to uzgodnienie, które przynosi korzyść podatkową i cechuje się określoną w ustawie cechą rozpoznawczą. Przepisy art. 86a i nast. ustawy z 29.8.1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1540; dalej: OrdPU) nakładają obowiązek przekazywania Szefowi KAS informacji o MDR. Dyrektor KIS na wniosek zainteresowanego wydaje indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego (art. 14b § 1 OrdPU).

Stanowisko WSA w Szczecinie

Sąd oddalił skargę. Przyznał, że niektóre przepisy dotyczące MDR mogą być przedmiotem interpretacji podatkowej, ale w tej sprawie wniosek przedsiębiorstwa opiera się na teoretycznych rozważaniach i nie ma w nim dostatecznego wskazania zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Stanowisko NSA

Sąd II instancji uwzględnił jednak skargę kasacyjną przedsiębiorstwa i uchylił zarówno wyrok WSA, jak i postanowienie Dyrektora KIS, odmawiające wydania interpretacji. Zdaniem Sądu przedmiotem indywidualnej interpretacji podatkowej mogą i powinny być wszystkie przepisy, które wpływają na sferę praw i obowiązków podatkowych. Tym bardziej, że wniosek przedsiębiorstwa dotyczy nałożonych przez ustawodawcę obowiązków, zagrożonych sankcją karną skarbową (art. 80f KKS). Tym samym w skład materialnego prawa podatkowego podlegającego interpretacjom wchodzą zarówno obowiązki sprowadzające się do zapłaty podatku, jak i wszelkie inne powinności, które nie wynikają z roli strony w postępowaniu podatkowym.

Natomiast w kwestii, czy wniosek złożony przez przedsiębiorstwo jest dostatecznie precyzyjny, Sąd wskazał, że jeśli organ uznaje, że wniosek złożony przez zainteresowanego nie jest dostatecznie dookreślony, to nie powinien wydawać postanowienia o odmowie udzielenia interpretacji, lecz powinien wezwać wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku, co, oczywiście, jest możliwe także w niniejszej sprawie przy jej ponownym rozpoznaniu przez Organ interpretujący.

Artykuł pochodzi z Systemu Legalis. Bądź na bieżąco, polub nas na Facebooku →