Nazwa a treść rozstrzygnięcia administracyjnego

Stanowisko Organu I instancji

Wnioskiem z 20.9.2023 r. R.L. (dalej: Skarżący) zwrócił się do Miejskiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności w Krakowie (dalej: Organ I instancji) o wydanie orzeczenia o stopniu niepełnosprawności.

Pismem z 21.9.2023 r. Skarżący został wezwany o usunięcie braków formalnych wniosku, poprzez: (i) podanie serii i numeru dowodu osobistego oraz (ii) dostarczenie kserokopii orzeczeń o stopniu niepełnosprawności wydanych w latach 2018-2019 w terminie 7 dni od daty doręczenia wezwania. Skarżący został pouczony, że nieusunięcie braków formalnych wniosku w terminie 7 dni od daty wezwania spowoduje jego pozostawienie bez rozpoznania.

4.10.2023 r. Skarżący wystąpił z wnioskiem o zawieszenie postępowania. Oświadczył, że zrzekł się polskiego obywatelstwa, aktualnie nie posiada żadnego dokumentu tożsamości, nie może zatem podać numeru i serii dowodu osobistego.

Postanowieniem z 13.10.2023 r. Organ I instancji orzekł o zawieszeniu postępowania w sprawie wydania orzeczenia o stopniu niepełnosprawności. Skarżący został pouczony, że jeżeli w okresie trzech lat od daty zawieszenia postępowania nie zwróci się o podjęcie postępowania żądanie wszczęcia uważa się za wycofane.

Pismem z 15.7.2024 r. skarżący zwrócił się o podjęcie zawieszonego postępowania i przedłożył: orzeczenia o niepełnosprawności, odpis zupełny aktu urodzenia, kopię Karty Krakowskiej oraz dokumentu Królestwa.

Postanowieniem z 9.8.2024 r. Organ I instancji orzekł, że w związku z nieuzupełnieniem braków formalnych wniosku przez Skarżącego postępowanie pozostaje nadal zawieszone. Skarżący odebrał postanowienie 14.8.2024 r.

Stanowisko Organu odwoławczego

20.8.2024 r. wpłynęło zażalenie Skarżącego na postanowienie o odmowie podjęcia zawieszonego postępowania. Zdaniem skarżącego braki, o których uzupełnienie został wezwany, nie stanowią braków formalnych wniosku, a wstrzymywanie się z wydaniem orzeczenia o niepełnosprawności uznał za jego celową i świadomą dyskryminację.

Postanowieniem z 4.10.2024 r. Wojewódzki Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności w Krakowie (dalej: Organ odwoławczy) utrzymał w mocy postanowienie Organu I instancji w przedmiocie odmowy podjęcia zawieszonego postępowania (dalej: Zaskarżone postanowienie). Zdaniem Organu odwoławczego, w sprawie nie wydano postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Istota sporu

Przedmiotem kontroli WSA w Krakowie jest postanowienie Organu odwoławczego w przedmiocie odmowy podjęcia zawieszonego postępowania. WSA w Krakowie nie podziela stanowiska Organu odwoławczego, wyrażonego w zaskarżonym postanowieniu, że w sprawie nie zostało wydane postanowienie, od którego przysługiwało Skarżącemu zażalenie. Istotą bowiem aktu jest jego treść, a nie to jak został nazwany przez organ.

Stan prawny

Jak stanowi art. 101 § 1 KPA, o postanowieniu w sprawie zawieszenia albo podjęcia postępowania organ administracji publicznej zawiadamia strony. W przypadku zawieszenia postępowania na żądanie strony lub jednej ze stron (art. 98 § 1 KPA) organ pouczy je o treści art. 98 § 2 KPA. Na postanowienie w sprawie zawieszenia postępowania albo odmowy podjęcia zawieszonego postępowania służy stronie zażalenie (art. 101 § 3 KPA). Zgodnie z art. 123 § 1 KPA w toku postępowania organ administracji publicznej wydaje postanowienia. Postanowienia dotyczą poszczególnych kwestii wynikających w toku postępowania, lecz nie rozstrzygają o istocie sprawy, chyba że przepisy kodeksu stanowią inaczej (art. 123 § 2 KPA).

Mając na względzie powyższe, WSA w Krakowie stwierdził, że rozstrzygnięcie w przedmiocie zawieszenia postępowania, odmowy zawieszenia postępowania, podjęcia zawieszonego postępowania oraz odmowy podjęcia zawieszonego postępowania następuje w formie postanowienia. WSA w Krakowie podkreślił, że postanowienie o zawieszeniu postępowania i postanowienie o podjęciu zawieszonego postępowania organ wydaje na żądanie strony lub z urzędu, natomiast postanowienie o odmowie zawieszenia postępowania organ wydaje wówczas, gdy uzna za bezzasadne żądanie strony zawieszenia postępowania, a postanowienie o odmowie podjęcia postępowania zawieszonego na żądanie strony, jeżeli żądanie przez stronę podjęcia postępowania jest bezpodstawne lub żadna ze stron w okresie trzech lat od daty zawieszenia postępowania nie zwróci się o podjęcie postępowania.

Zawieszenie postępowania na wniosek

Podstawę prawną postanowienia o zawieszeniu postępowania na wniosek Skarżącego stanowił art. 98 § 1 KPA, zgodnie z którym organ administracji publicznej może zawiesić postępowanie, jeżeli wystąpi o to strona, na której żądanie postępowanie zostało wszczęte, a nie sprzeciwiają się temu inne strony oraz nie zagraża to interesowi społecznemu. Jeżeli w okresie trzech lat od daty zawieszenia postępowania żadna ze stron nie zwróci się o podjęcie postępowania, żądanie wszczęcia postępowania uważa się za wycofane (art. 98 § 2 KPA).

15.7.2024 r. Skarżący wniósł o podjęcie zawieszonego postępowania. Organ I instancji odmówił podjęcia zawieszonego postępowania z uwagi na nieusunięcie przez Skarżącego braków formalnych wniosku, a stanowisko to zostało podtrzymane przez Organ odwoławczy.

Zdaniem WSA w Krakowie, nie budzi wątpliwości, że przedmiotem zaskarżenia jest postanowienie o odmowie podjęcia zawieszonego postępowania. Zaskarżone postanowienie zostało wydane z naruszeniem prawa, a zatem skarga zasługiwała na uwzględnienie.

Stanowisko WSA w Krakowie

WSA w Krakowie wskazał, że w przypadku zawieszenia postępowania na wniosek strony znaczenie ma tylko spełnienie przesłanek z art. 98 § 1 KPA, tj.: (i) żądanie strony, (ii) brak sprzeciwu pozostałych stron, (iii) brak zagrożenia dla interesu społecznego. Organ nie może dokonywać oceny zasadności zawieszenia, tak samo dla podjęcia zawieszonego postępowania nie ma znaczenia zasadność jego podjęcia (wyrok WSA w Gdańsku z 19.6.2019 r. II SAB/Gd 38/19, Legalis). Nie zachodzi też podstawa do badania ustania przyczyny zawieszenia, albowiem w rzeczywistości przyczyną tą była wola strony, zatem złożenie wniosku o podjęcie zawieszonego postępowania świadczy o jej ustaniu. Organ powinien zatem podjąć zawieszone postępowanie, na podstawie art. 98 § 2 KPA, jeżeli zwróci się o to strona, a organ ustali, że nie minął termin trzech lat od daty jego zawieszenia. Charakter prawny zawieszenia postępowania na zgodny wniosek stron, odbiera organowi możliwość ingerowania w sprawę w trakcie jej zawieszenia i w samo zawieszenie (wyrok NSA z 15.6.2020 r. I OSK 2078/19, Legalis).

Skoro podstawę zawieszenia postępowania stanowił wniosek Skarżącego, to organy – rozpoznając ten wniosek – powinny zweryfikować wyłącznie: (i) czy pochodzi on od strony postępowania, (ii) czy nie upłynął okres trzech lat od zawieszenia. Brak natomiast było podstaw prawnych do dokonywania oceny wniosku pod kątem usunięcia przez Skarżącego jego braków formalnych, a stwierdzenie nieusunięcia braków formalnych wniosku, nie mogło stanowić podstawy do odmowy podjęcia zawieszonego postępowania.

Mając na względzie powyższe, WSA w Krakowie – na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c PostAdmU – uchylił Zaskarżone Postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Organu I instancji.

Komentarz

Artykuł pochodzi z Systemu Legalis. Bądź na bieżąco, polub nas na Facebooku →