Odrzucenie pisma oznaczonego jako zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odrzucił skargę L.L. na akt Prezydenta Miasta K. w przedmiocie opłaty za udostępnienie informacji publicznej, jako podstawę prawną rozstrzygnięcia wskazując art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z 30.8.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2325; dalej: PostAdmU). Skarżący, reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, złożył zażalenie na powyższe postanowienie, jednak WSA w Krakowie odrzucił ten środek zaskarżenia wyjaśniając, że w świetle art. 194 § 1 pkt 1a PostAdmU zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego przysługuje na postanowienie wojewódzkiego sądu administracyjnego, którego przedmiotem jest odrzucenie skargi w przypadkach, o których mowa w art. 58 § 1 pkt 2-4 oraz art. 220 § 3 PostAdmU. Natomiast w przypadku odrzucenia skargi na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 PostAdmU stronie przysługuje skarga kasacyjna. Sąd podkreślił, że o ile nie zachodzą jakieś szczególne okoliczności, nie jest możliwe „przekwalifikowanie” niedopuszczalnego zażalenia na skargę kasacyjną także w przypadku wniesienia tegoż zażalenia przez profesjonalnego pełnomocnika – zwłaszcza gdy z jego treści wynika, że wolą autora było wniesienie tego właśnie środka prawnego (zob. postanowienie NSA z 23.9.2019 r., II FZ 547/19). W uzasadnieniu stwierdzono, że zaskarżone postanowienie zostało doręczone profesjonalnemu pełnomocnikowi bez szczegółowego pouczenia o środkach prawnych, jednak w piśmie zawarto informację o doręczenie odpisu postanowienia, od którego przysługuje skarga kasacyjna. W ocenie Sądu intencją profesjonalnego pełnomocnika skarżącego było więc wniesienie zażalenia co wynika nie tylko z określenia pisma, ale również z powołanej podstawy prawnej zarzutów i żądania zwrotu nadpłaconego wpisu. Zdaniem Sądu pismu skarżącego nie można w tej sytuacji nadawać innego znaczenia, sprzecznego z jego wolą.
Zarzuty strony
W zażaleniu na to postanowienie skarżący dowodził, że mylne oznaczenie lub zatytułowanie pisma nie może stanowić powodu odrzucenia środka zaskarżenia, nawet jeżeli pismo zostało wniesione przez profesjonalnego pełnomocnika, istotne znaczenie w tym zakresie ma zbadanie, czy wniesiony środek zaskarżenia spełnia wymogi konieczne dla skargi kasacyjnej. Zarzucał też naruszenie art. 2 w zw. z art. 77 ust. 2 Konstytucji RP poprzez zastosowanie nadmiernego formalizmu procesowego, które spowodowało naruszenie przysługującego skarżącemu prawa do sądu i pozbawienie go możliwości merytorycznego zbadania sprawy, bowiem samo błędne zatytułowanie środka zaskarżenia nie może prowadzić do zamknięcia drogi sądowej, jeżeli charakter pisma wskazuje, że spełnione zostały wszelkie wymogi właściwego środka zaskarżenia.
Decyduje treść nie nazwa pisma
Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżone postanowieni stwierdzając, że fakt, iż pełnomocnik skarżącego pismo nazwał zażaleniem nie ma istotnego znaczenia, ponieważ nie nazwa decyduje o tym jaki to jest środek zaskarżenia, ale ustawa, zaś charakter pisma powinien zostać ustalony na podstawie jego treści, nie zaś tytułu. Niewłaściwe oznaczenie rodzaju pisma nie może więc wywołać dla strony ujemnych skutków, jeżeli z treści tego pisma wynika, jaki jest jego rodzaj. Kluczowe znaczenie ma art. 46 § 1 PostAdmU, który stanowi, że każde pismo strony powinno zawierać, m.in.: oznaczenie rodzaju pisma i osnowę wniosku lub oświadczenia. W uzasadnieniu orzeczenia wyjaśniono, że oznaczenie rodzaju pisma polega na wskazaniu określenia zgodnego z treścią pisma i nazwą, jaką takiemu pismu nadają przepisy ustawy, czyli np. zażalenie lub skarga. Natomiast osnowa wniosku lub oświadczenia to merytoryczna treść, jaką wniosek lub oświadczenie zawiera i powinno z niej wynikać, jaki jest faktyczny zamiar wnoszącego pismo.
NSA stwierdził, że jeśli treść pisma i wynikający z niej zamiar wnoszącego pismo nie są zgodne z oznaczeniem pisma, to prymat należy nadać treści pisma, bowiem to z niej wynika intencja strony. Z pisma pełnomocnika L.L. dostatecznie wyraźnie wynika zamiar zaskarżenia postanowienia odrzucającego skargę i spełnia ono warunki niezbędne do uznania go za skargę kasacyjną. W piśmie zatytułowanym „zażaleniem” sporządzonym przez profesjonalnego pełnomocnika oznaczono zaskarżone orzeczenie podając, że strona zaskarża je w całości oraz zawarto wniosek o jego uchylenie, podniesiono zarzuty naruszenia konkretnie wskazanych przepisów, zaś a sam brak powołania się na art. 174 PostAdmU, nie oznacza, że strona nie przytoczyła podstaw kasacyjnych. NSA podkreślił, że choć pismo procesowe nazwane „zażaleniem” nie zawiera wniosku o rozpoznanie sprawy na rozprawie albo oświadczenie o zrzeczeniu się rozprawy, jednak ten brak skargi kasacyjnej podlega uzupełnieniu na wezwanie sądu.
Artykuł pochodzi z Systemu Legalis. Bądź na bieżąco, polub nas na Facebooku →
