Zgodnie z art. 28g ustawy z 11.3.2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 361; dalej: VATU), miejscem świadczenia usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, takie jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych związanych z usługami wstępu na te imprezy, świadczonych na rzecz podatnika, jest miejsce, w którym te imprezy faktycznie się odbywają. Z kolei miejscem świadczenia usług w dziedzinie kultury, sztuki, sportu, nauki, edukacji, rozrywki oraz podobnych usług, takich jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych do tych usług, w tym świadczenia usług przez organizatorów usług w tych dziedzinach, świadczonych na rzecz podmiotów niebędących podatnikami, jest miejsce, w którym ta działalność faktycznie jest wykonywana.
W związku ze zmianami przepisów Dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28.11. 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L z 2006 r. Nr 347, s. 1; dalej: VATDyr), państwa członkowskie powinny do 31.12.2024 r. zaimplementować do krajowych porządków prawnych modyfikacje w zakresie reguł ustalania miejsca świadczenia niektórych usług. Celem tych zmian jest bardziej precyzyjne odzwierciedlenie zasady opodatkowania usług podatkiem VAT w miejscu rzeczywistej konsumpcji usług. Zmiany dotkną więc ww. katalogu usług – z tym jednak założeniem, że dotyczyć będą usług, w których udział beneficjenta ma charakter wirtualny.
Obecność wirtualna – usługi wstępu i działalność kulturalna, edukacyjna i naukowa
Opodatkowanie usług wstępu czy organizacji wydarzeń według dotychczasowych reguł, tj. np. w miejscu, w którym te imprezy faktycznie się odbywają lub w miejscu, w którym działalność ta jest faktycznie wykonywana, stwarza w kontekście wydarzeń wirtualnych ryzyko zakłóceń konkurencji. Przeniesienie organizacji wydarzenia wirtualnego do krajów trzecich lub krajów o niższych stawkach podatkowych może bowiem dość łatwo wpłynąć na konkurencyjność (a zarazem nie być fiskalnie korzystne). Stąd zgodnie z propozycją, nowe zasady określania miejsca świadczenia dotyczą:
- po pierwsze – usług świadczonych na rzecz podatników, takich jak usługi wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, takie jak targi i wystawy oraz usługi pomocnicze związane z usługami wstępu na te imprezy, w przypadku gdy obecność konsumenta jest wirtualna;
- po drugie – usług świadczonych na rzecz konsumentów, związanych z działalnością kulturalną, artystyczną, sportową, naukową, edukacyjną, rozrywkową lub podobną, taką jak targi i wystawy, w tym również świadczenie usług przez organizatorów takiej działalności, a także usługi pomocnicze do ww. usług, w przypadku gdy są one świadczone na rzecz osoby niebędącej podatnikiem (tj. na rzecz ostatecznego konsumenta), jeżeli usługa jest transmitowana lub w inny sposób udostępniana wirtualnie.
Miejscem wykorzystania ww. usług, w przypadku gdy obecność konsumenta na wydarzeniach jest wirtualna lub usługi są transmitowane lub w inny sposób udostępniane wirtualnie, powinno być zasadniczo miejsce, do którego usługa jest transmitowana przez dostawcę. W przypadku usług świadczonych na rzecz podatników (usługi wstępu), oznacza to powrót do zasady ogólnej z art. 28b VATU (miejsce siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności). W przypadku natomiast ww. usług świadczonych na rzecz konsumenta, usługi podlegać będą opodatkowaniu w miejscu, w którym ten konsument ma siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.
Komentarz
Cyfrowa transformacja gospodarki oraz doświadczenia minionych lat (zwłaszcza w związku z pandemią COVID-19) spowodowała zmianę sposobu świadczenia niektórych usług. W sytuacjach, w których usługi są świadczone w sposób wirtualny, np. z wykorzystaniem sieci Internet, miejsce konsumpcji takiej usługi może różnić się od miejsca konsumpcji usług świadczonych w tradycyjny sposób. Nowe zasady świadczenia ww. usług na rzecz konsumentów znacząco upodobnią sposób rozliczeń do usług świadczonych drogą elektroniczną, o których mowa w art. 28k VATU. To dobrze – bo usługi kulturalne czy rozrywkowe online mają niewątpliwie sporo wspólnego z usługami świadczonymi drogą elektroniczną. Ale niekoniecznie spełniają definicję takich usług na gruncie VATU. Oto bowiem do usług świadczonych drogą elektroniczną należą usługi świadczone za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej, których świadczenie – ze względu na ich charakter – jest zasadniczo zautomatyzowane i wymaga minimalnego udziału człowieka, a ich wykonanie bez wykorzystania technologii informacyjnej jest niemożliwe. Nie są więc usługami świadczonymi drogą elektroniczną np. różnego rodzaju warsztaty czy szkolenia (tak np. Dyrektor KIS w interpretacji z 22.2.2024 r., 0112-KDIL1-3.4012.609.2023.1.AKS, Legalis w zakresie warsztatów szkoleniowych i terapeutycznych online) albo np. kursy językowe online, które prowadzą jednak dostępni dla kursantów lektorzy, a nie np. wyłącznie sztuczna inteligencja (tak np. Dyrektor KIS w interpretacji z 25.10.2023 r., 0114-KDIP1-2.4012.412.2023.2.AGM, Legalis). Dziś rozróżnienie obydwu kategorii usług na rzecz konsumentów (świadczonych drogą elektroniczną oraz np. w dziedzinie nauki) ma znaczenie także z uwagi na miejsce opodatkowania. To się zmieni i zunifikuje, co jest niewątpliwie dobrą informacją.
Artykuł pochodzi z Systemu Legalis. Bądź na bieżąco, polub nas na Facebooku →
