W środę Naczelny Sąd Administracyjny uwzględnił skargę kasacyjną podatnika, od którego fiskus zażądał informacji dotyczących kontrahenta.
Chodziło o specjalne uprawnienie z art. 45 ustawy o Krajowej Administracji Skarbowej (KAS). Mówiąc najprościej, pozwala on na zbieranie danych od osób innych niż podatnik, które mogą mieć wpływ na rozliczenia podatkowe. Sprawa dotyczyła zaś właściciela jednego z warszawskich centrów handlowych. W postanowieniu z 2019 r. fiskus zażądał od niego informacji o wynajmie jednego z lokali, m.in. warunków i kopii umowy najmu z kontrahentem.
Spółka odmówiła i poskarżyła się do sądu, ale warszawski WSA oddalił jej skargę. Rację przyznał jej dopiero NSA. Zgodził się co prawda, że sporny art. 45 ustawy o KAS jest potrzebny fiskusowi do wykonywania, podkreślił, że w jego stosowaniu musi być zachowana zasada proporcjonalności. I choć fiskus ma określone uprawnienia, to może z nich korzystać w granicach ściśle wskazanych prawem. Każdą zaś wątpliwość należy interpretować na korzyść osób, które zostają zobowiązane do wypełnienia powinności.
NSA zauważył, że w spornym przypadku chodzi m.in. o dane przetworzone. Tymczasem, jak tłumaczyła sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka, przetwarzać dane może fiskus, który nie ma uprawnienia do żądania przetworzonej informacji od strony. A za taką w spornej sprawie NSA uznał przedstawienie stworzonego na potrzeby fiskusa dokumentu w postaci zanimizowanej umowy najmu.
Sąd wytknął też fiskusowi, że nie ma prawa żądać w spornym trybie informacji, które może sam uzyskać np. od kontrolowanego. Ponadto, jeżeli toczy się jakaś kontrola podatkowa, nie wiadomo wobec kogo, to rację ma skarżąca, pytając, dlaczego fiskus nie mógł uzyskać żądanych dokumentów od kontrolowanego. Z kolei, jeśli rzeczywiście nie mógł, to powinien uzasadnić dlaczego. Wyrok jest prawomocny.
Sygnatura akt: II FSK 1243/22
Artykuł pochodzi z Systemu Legalis. Bądź na bieżąco, polub nas na Facebooku →
