W przedmiotowej sprawie o egzekucję świadczeń pieniężnych SR przedstawił postanowieniem SN wniosek dłużniczki o przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu z uwagi na dobro wymiaru sprawiedliwości.

 

SR powołał się jedynie na twierdzenia dłużniczki ujęte we wniosku, z których wynikało, że SR traktuje ją jak intruza, naraża ją na stres i ponoszenie kosztów związanych z bezprzedmiotowymi postanowieniami tego Sądu. Nadto, dłużniczka zarzuciła, iż wszystkie postanowienia, które wydała wskazana przez nią sędzia są bezprawne.
Postępowanie zabezpieczające i egzekucyjne. System Postępowania Cywilnego. Skonfiguruj Twój System Legalis! Sprawdź
SN odmówił przekazania sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu.

 

W uzasadnieniu swego rozstrzygnięcia SN wskazał, iż art. 441 KPC wprowadza wyjątek od konstytucyjnej (wyrażonej w art. 45 ust. 1 Konstytucji RP) i kodeksowej zasady rozpoznawania sprawy przez sąd właściwy, wobec czego należy go interpretować ściśle (por. postanowienia SN z 5.3.2020 r., IV CO 44/20, Legalis i z 16.3.2020 r. IV CO 18/20, Legalis). SN wyjaśnił, że do przekazania sprawy do innego sądu może dojść jedynie jeśli powstaną okoliczności faktyczne odnoszące się do przedmiotowych lub podmiotowych cech konkretnej sprawy, świadczące jednoznacznie o tym, że jej rozpoznanie przez sąd właściwy miejscowo i rzeczowo według przepisów KPC byłoby niezgodne z interesem publicznym i sprzeciwiałoby się dobru wymiaru sprawiedliwości.

 

SN podkreślił, że choć przesłanka dobra wymiaru sprawiedliwości ma ocenny charakter, to z brzmienia art. 441 § 1 KPC wynika, że składa się na nie „w szczególności” wzgląd na społeczne postrzeganie sądu jako organu bezstronnego. Z orzecznictwa SN wynika, że chodzi przede wszystkim o sytuacje, które mogą wywierać realny wpływ na swobodę orzekania lub stwarzać przekonanie (nawet mylne) o braku warunków do rozpoznania w danym sądzie sprawy w sposób obiektywny (por. orzecznictwo przytoczone w postanowieniu SN z 20.5.2020 r., I CO 21/20, Legalis).

 

Konkludując SN wskazał, że wniosek o przekazanie niniejszej sprawy sądowi równorzędnemu motywowano wyłącznie powołaniem się na wniosek dłużniczki i nie zawarto w nim jakiejkolwiek przesłanki o wyżej wymienionych cechach. Sam fakt niezadowolenia uczestnika postępowania z dotychczasowego przebiegu postępowania nie stanowi podstawy do zastosowania art. 441 KPC.

 

Komentarz

W uzasadnieniu omawianego orzeczenia SN wskazuje w jakich okolicznościach możliwe jest skuteczne powołanie się na art. 441 KPC celem przekazania sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu z uwagi na dobro wymiaru sprawiedliwości.

 

Postanowienie SN z 8.2.2021 r., III CO 3/21.

 

adw. Krzysztof Szczecina
Drzewiecki, Tomaszek i Wspólnicy sp.j.
Więcej opracowań ius.focus® po zalogowaniu. Nie posiadasz dostępu? Wypróbuj! Sprawdź