Wydatki na używanie samochodu osobowego jako koszty podatkowe

Stan faktyczny

Spółka prowadzi działalność na terenie całego kraju, w ramach której oddelegowuje swoich pracowników, zleceniobiorców oraz członków zarządu do miejsca świadczenia usług. W wielu przypadkach przychyla się do prośby pracowników, którzy wnioskują o zgodę na dojazd do wyznaczonego miejsca z wykorzystaniem własnego środka transportu. Podróże służbowe generują dodatkowe koszty, takie jak: opłaty za autostradę, opłaty parkingowe, opłaty za przeprawy promowe czy płatne mosty. Spółka, zgodnie z założeniami Kodeksu pracy, zwraca wszelkie kwoty związane z podróżą służbową, a w tym ww. opłaty oraz koszty używania pojazdu wynikające z tzw. „kilometrówki”.

Spółka złożyła wniosek o wydanie interpretacji podatkowej, pytając, czy zwrot opłat za przejazd płatną autostradą, za płatne parkowanie, za przeprawy promowe czy za przejazdy przez płatne mosty, poniesionych w związku z podróżą służbową pracownika, zleceniobiorcy, członka zarządu, przekraczających kwotę kilometrówki, stanowi koszt uzyskania przychodu.

Zdaniem spółki odpowiedź jest twierdząca, gdyż dzięki korzystaniu z płatnych autostrad zmniejsza się naliczanie nadgodzin, a tym samym obniżone są koszty podróży służbowej. Płatne parkowanie w miejscu świadczenia usług nie tylko poprawia komfort podróży służbowej pracownika, ale również umożliwia dojazd „pod drzwi” klienta. Jeżeli zatem dodatkowe koszty związane z podróżą służbową pozwalają na obniżenie ogólnego kosztu usług świadczonych poza siedzibą spółki, to mają one bezpośredni związek z uzyskiwanym przez spółkę przychodem i winny być w całości uznane jako koszt uzyskania przychodu na zasadach ogólnych.

Organ interpretujący uznał, że stanowisko spółki jest nieprawidłowe, co wynika z art. 16 ust. 1 pkt 30 PDOPrU.

Stan prawny

Zgodnie z ogólną regułą określoną w art. 15 ust. 1 PDOPrU kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, ale z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Jeden z tych wyjątków określony jest w art. 16 ust. 1 pkt 30, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na rzecz pracowników z tytułu używania przez nich samochodów na potrzeby podatnika w celu odbycia podróży służbowej (jazdy zamiejscowe) – w wysokości przekraczającej kwotę ustaloną przy zastosowaniu stawek za jeden kilometr przebiegu pojazdu określonych w przepisach dotyczących sfery budżetowej. Stawki te określone są w rozporządzeniu z 25.3.2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz.U. Nr 27, poz. 271). To ograniczenie kosztowe potocznie acz powszechnie nazywane jest kilometrówką.

Stanowisko WSA w Szczecinie

Sąd oddalił skargę spółki. Stwierdził, że pojęcie wydatków z tytułu używania samochodu, użyte w art. 16 ust. 1 pkt 30 PDOPrU, powinno być rozumiane odpowiednio szeroko, a w szczególności nie może być zawężane jedynie do wydatków na eksploatację samego pojazdu. Obejmuje więc także inne wydatki związane z używaniem samochodu, niezależnie od tego, jak często są one ponoszone oraz od tego, czy ich wysokość jest powiązana z intensywnością korzystania z pojazdu. Tak więc do kosztów z tytułu używania samochodu osobowego (ograniczanych kilometrówką) zaliczane są wszelkiego rodzaju wydatki eksploatacyjne (koszty zakupu paliwa, oleju napędowego, gazu), jak również inne koszty wynikające z używania samochodu do celów podróży służbowej, jak np. opłaty parkingowe, opłaty za przejazd płatnymi autostradami, opłaty za przeprawy promowe czy płatne mosty.

Polemizując z argumentacją spółki, sąd dodał, że zlecenie przez podatnika odbycia przez osobę delegowaną podróży służbowej w określonym celu związanym z działalnością gospodarczą podatnika przy wykorzystaniu samochodu osobowego, niestanowiącego składnika majątku podatnika, oznacza, że zdecydował on o faktycznym użyciu tego pojazdu. Osoba delegowana posługuje się więc pojazdem (używa go) przez cały okres podróży służbowej (traktowanej jako całość „stąd – dotąd”, a nie jako poszczególne odcinki jazdy samochodem), niezależnie od przerw w trakcie jazdy związanych z postojem, parkowaniem pojazdu, holowaniem go, przewożeniem promem, itp. Ograniczenia dotyczące zaliczania wydatków z tytułu kosztów używania takiego obcego samochodu osobowego do kosztów uzyskania przychodów dotyczą więc wszystkich wydatków związanych z użyciem pojazdu. Używanie pojazdu w podróży służbowej oznacza posługiwanie się nim przez cały okres podróży, od wyjazdu do powrotu, a nie jedynie w czasie jazdy tym samochodem. Przepisy podatkowe nie odnoszą się bowiem wyłącznie do „jazdy” samochodem, lecz do jego „używania”.