Stan faktyczny
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zajął stanowisko w sprawie podatkowych aspektów zainwestowania środków w dzierżawiony dom. Z wnioskiem o wyjaśnienia w tej kwestii do fiskusa zwróciła się firma zajmująca się najmem nieruchomości. Spółka komandytowa dzierżawiła od wspólnika (osoby fizycznej, który jest w tej spółce komandytariuszem) nieruchomość gruntową, zabudowaną budynkiem mieszkalnym. Firma zainwestowała w tenże budynek, dokonując w nim przebudowy, rozbudowy i nadbudowy, co miało służyć przystosowaniu jej do prowadzonej działalności gospodarczej, a mianowicie do wynajmu lokali. Według art. 16a ust. 2 pkt. 1 i 2 ustawy z 15.2.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1800; dalej: PDOPrU) wydatki na inwestycję w obcym środku trwałym, poniesione przez podatnika, od stycznia 2019 r. są zaliczane pośrednio do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne. W związku z powyższą sytuacją Spółka chciała wiedzieć, czy będzie mogła zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od inwestycji w obcym środku trwałym (inwestycja w budynku mieszkalnym) również po zmianie wprowadzonej ustawą z 29.10.2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r. poz. 2105; dalej: ZmPDOFizPrU21) – art. 2 pkt 33 ZmPDOFizPrU21 – po wejściu w życie wskazanych przepisów i po upływie okresu przejściowego, określonego w art. 71 ust. 2 ZmPDOFizPrU21, a to z uwzględnieniem wywodzonej z art. 2 Konstytucji zasady ochrony interesów w toku.
Przedstawiając swoje stanowisko w sprawie, Spółka twierdziła, że odpisy amortyzacyjne od inwestycji we wspomniany obcy środek trwały będą stanowiły dla niej koszty uzyskania przychodu, zarówno po wejściu w życie wskazanych przepisów, jak i po upływie okresu przejściowego (w 2023 r. i w latach następnych). Fiskus był jednak innego zdania.
Stanowisko Dyrektora KIS
W interpretacji indywidualnej z 26.5.2022 r., 0111-KDIB1-1.4010.622.2021.2.BK, Legalis, Dyrektor KIS wyjaśnił, że inwestycje w obcym środku trwałym to nakłady poniesione na tenże środek, który nie jest własnością podatnika, a jest jedynie użytkowany na podstawie zawartej umowy najmu, dzierżawy czy innej umowy o podobnym charakterze. Powołując się na art. 16c PDOPrU, fiskus zaznaczył, że amortyzacji nie podlegają m.in. budynki mieszkalne, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej (art. 16c pkt 2a PDOPrU). Punkt ten został dodany do PDOPrU w ramach Polskiego Ładu i co do zasady ma zastosowanie do odpisów amortyzacyjnych dokonywanych przez podatników wynajmujących podmiotom trzecim nieruchomości mieszkalne od 1.1.2022 r, jednak ustawodawca wprowadził przepisy przejściowe umożliwiające dokonywanie ww. odpisów jeszcze do 31.12.2022 r.
Skarbówka zaznaczyła, że na podstawie przepisu przejściowego (art. 71 ust. 2 ZmPDOFizPrU21), który jest przepisem szczególnym, podatnicy jeszcze przez rok będą stosować przepisy dotyczące amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych obowiązujące na dzień 31.12.2021 r., w odniesieniu do budynków i lokali mieszkalnych nabytych lub wytworzonych przed 1.1.2022 r. Z uwagi na brak stosownego wyłączenia od początku 2023 r. żaden podatnik nie będzie mógł już zaliczać do kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych od budynków i lokali mieszkalnych. Skoro zatem z prawa do amortyzacji nie może skorzystać podatnik będący właścicielem budynku czy lokalu mieszkalnego, a amortyzacji w obcym środku trwałym dokonuje się na takich samych zasadach jak właściciel tego środka trwałego, należy przyjąć, że amortyzacji nie podlegają również nakłady inwestycyjne poniesione przez podatnika niebędącego właścicielem takiego budynku czy lokalu.
Podsumowując, fiskus stwierdził, że Spółka ma prawo do zaliczania w ciężar kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej inwestycji w obcym środku trwałym wyłącznie do końca 2022 r. Natomiast po zakończeniu okresu przejściowego niezamortyzowana wartość początkowa wspomnianej inwestycji może jedynie stanowić koszt jej zbycia na rzecz właściciela nieruchomości bądź podmiotu trzeciego. Nie może natomiast stanowić podstawy dokonywania dalszych odpisów amortyzacyjnych.
Jako że skarbówka nie jest władna do dokonywania kontroli zgodności unormowań polskiego prawa podatkowego z postanowieniami Konstytucji, odstąpiono od analizowania tego wątku wniosku.
Artykuł pochodzi z Systemu Legalis. Bądź na bieżąco, polub nas na Facebooku →
