Zgodnie z art. 2 pkt. 32a ustawy z 11.3.2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 931; dalej: VATU), faktura ustrukturyzowana to taka wystawiona przy użyciu Krajowego Systemu e-Faktur (KSeF) wraz z przydzielonym jej numerem identyfikującym. Z kolei z art. 106nd ust. 2 VATU definiuje KSeF.
System KSeF będzie dla podatników wyzwaniem technicznym i technologicznym. Podobne obawy towarzyszyły wejściu w życie przepisów o białej liście podatników VAT oraz o mechanizmie podzielonej płatności. To właśnie te dwie instytucje wytyczyły w ostatnim czasie szlak rozwiązań uszczelniających system VAT z pogranicza sfery podatkowej oraz IT (i dodatkowo ze sfery bankowości). One też wraz z wejściem w życie obowiązkowego KSeF ulegną pewnym modyfikacjom.
KSeF a zmiany w MPP
Ustawodawca zdecydował się na dostosowanie płatności realizowanych w mechanizmie podzielonej płatności do wdrażanego obowiązku fakturowania w sposób ustrukturyzowany. Stąd też pojawiła się propozycja wprowadzenia do komunikatu przelewu MPP dodatkowej informacji. Chodzi o numer identyfikujący fakturę ustrukturyzowaną w KSeF. Obowiązek zamieszczania tej informacji będzie dotyczył wyłącznie sytuacji, w której dostawca lub usługodawca jest obowiązany do wystawiania e-faktur w KSeF. Przypominamy, że chodzi o numer inny niż sam numer faktury – choć ten rzecz jasna nadal będzie wskazywany w takim komunikacie przelewu.
Dodatkowo proponuje się wprowadzenie zmian w przepisach regulujących dokonywanie płatności w mechanizmie podzielonej płatności odnośnie płatności zbiorczych, a więc takich, gdy zapłata dotyczy więcej niż jednej faktury. Oto zatem gdy płatność będzie dotyczyć faktur ustrukturyzowanych, nabywca będzie mógł dokonać płatności za kilka wybranych faktur, a nie jak dziś – za wszystkie faktury wystawione dla niego przez jednego dostawcę lub usługodawcę w danym okresie. W takim przypadku w komunikacie przelewu podatnik zamiast wpisywania okresu, za który dokonywana jest płatność, będzie podawał identyfikator zbiorczy generowany przez KSeF.
KSeF a zmiany w białej liście
Zmiany nie ominą także białej listy. Zgodnie z założeniami wykaz podmiotów prowadzony przez Szefa Krajowej Administracji Skarbowej w postaci elektronicznej będzie zawierał dodatkową informację o obowiązku podmiotu wystawiania faktur przy użyciu Krajowego Systemu e-Faktur albo o braku takiego obowiązku. Innymi słowy podatnicy będą mogli sprawdzić, czy ich kontrahent jest zobligowany do wystawiania faktur ustrukturyzowanych, a tym samym do otrzymywania tych faktur przy zastosowaniu tego systemu. Ministerstwo Finansów wierzy, że dzięki temu podatnicy będą mieć pewność, że e-faktura dotrze do kontrahenta bez konieczności jej przekazywania w inny sposób.
Komentarz
Propozycja Ministerstwa Finansów w zakresie zamieszczania w białej liście informacji o stosowaniu obowiązkowego KSeF – o ile wejdzie w życie – może mieć istotne znaczenie praktyczne. Przypomnijmy, że obowiązkowym KSeF nie będą (w założeniu) objęci podatnicy nieposiadający siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju. O ile kwestia siedziby jest jednak dość „zerojedynkowa”, to interpretowanie pojęcia stałego miejsca jest od lat kontrowersyjne w naszej praktyce podatkowej.
Przypomnijmy, że zgodnie z art. 11 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z 15.3.2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L z 2011 r. Nr 77, s. 1) stałe miejsce prowadzenia działalności to dowolne miejsce, inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, tak by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Kwestia ma znaczenie dla zasad opodatkowania VAT świadczenia usług. Zgodnie z art. 28b ust. 2 VATU, w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Praktyka podatkowa definiująca ww. pojęcie jest zmienna, na co wpływ ma m.in. dynamika orzecznicza TSUE (wystarczy porównać np. wyrok TSUE z 7.5.2020 r., Dong Yang Electronics, C-547/18, Legalis, i wyrok TSUE z 16.10.2014 r., Welmory, C-605/12, Legalis.
Jeśli proponowane rozwiązanie wejdzie w życie, o istnieniu lub nieistnieniu stałego miejsca prowadzenia działalności na terenie kraju (pośrednio) będzie informować podatników biała lista – np. o braku obowiązku wystawiania przez podmiot zagraniczny faktur ustrukturyzowanych, co będzie równoznaczne z brakiem tzw. FE w Polsce. Od razu nasuwa się pytanie, na ile sama tylko informacja z białej listy będzie w tej materii wystarczająca i rozstrzygająca. Obawiam się, że w ogóle nie będzie, a to rodzi pytanie o sens rozwiązania, czy wniesie ono jakąkolwiek wartość do poczucia pewności prawa.
Artykuł pochodzi z Systemu Legalis. Bądź na bieżąco, polub nas na Facebooku →
