Stan faktyczny
„S.” sp. z o.o. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nabywa lokale mieszkalne a po przeprowadzeniu remontu je odsprzedaje. Burmistrz B. uznał, że zadeklarowana przez „S.” sp. z o.o. wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości jest nieprawidłowa. Zróżnicowanie stawek podatku od nieruchomości pozostaje w związku z celami, którym służy majątek nieruchomy znajdujący się we władaniu podatnika. Ustawodawca stosuje wyższą stawkę podatku w sytuacji, gdy uznaje, że jest to majątek służący celom gospodarczym podatnika, a niższą, gdy ma on zaspakajać inne jego potrzeby, np. mieszkaniowe. W konsekwencji organ I instancji określił wysokość zobowiązania podatkowego przyjmując, że stanowiące przedmiot opodatkowania grunty i budynki są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą a Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. utrzymało tę decyzję w mocy. W ocenie organu II instancji zastosowanie preferencyjnej stawki podatku od nieruchomości uzależnione jest od rzeczywistego spełniania przez lokal funkcji mieszkaniowych. Ponieważ lokale należące do „S.” sp. z o.o. były przedmiotem obrotu w prowadzonej działalności, to generowały zyski i w sposób bezpośredni wpisywały się w przedmiot prowadzonej przez „S.” sp. z o.o. działalności gospodarczej co uzasadnia zastosowanie stawek podatkowych określonych w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b PodLokU. Jednocześnie SKO w K. stwierdziło, że zajęcie nieruchomości na prowadzenie działalności gospodarczej nie zawsze oznacza wyłącznie fizyczne zajęcie budynku mieszkalnego lub jego części w celu prowadzenia w nich działalności gospodarczej. Istotne jest natomiast, czy dany budynek mieszkalny lub jego część – lokal jest przeznaczony do realizacji gospodarczych celów przedsiębiorcy. Organ stwierdził, że prowadzenie prac remontowo-budowlanych jest typowym elementem prowadzenia działalności gospodarczej, a zatem lokal mieszkalny również w okresie prac budowlanych, jest związany z prowadzeniem działalności gospodarczej. Adaptacja, remont, modernizacja gruntów i obiektów budowlanych do prowadzenia zamierzonej w przyszłości działalności gospodarczej należą do wyznaczników prowadzenia działalności.
Orzeczenie WSA
WSA w Krakowie oddalił skargę „S.” sp. z o.o. W uzasadnieniu wyroku wyjaśniono, że co do zasady budynki o charakterze mieszkalnym, w tym również będące w posiadaniu przedsiębiorcy, podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości według stawki jak dla budynków lub ich części mieszkalnych. Wyjątek zawiera art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b PodLokU, zgodnie z którym, wyższa stawka podatku dotyczy budynków lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz budynków mieszkalnych lub ich części, zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej. Dla zastosowania właściwej stawki podatku od nieruchomości kluczowe znaczenie ma rodzaj prowadzonej przez „S.” sp. z o.o. działalności, a tym samym znaczenie lokalu mieszkalnego w osiągnięciu efektów tej działalności, czyli zysku. Sąd stwierdził, że „S.” sp. z o.o. jako osoba prawna nie wykorzystuje lokali na własne cele mieszkalne lecz używa w prowadzonej działalności gospodarczej do realizacji celów i istoty tej działalności. W uzasadnieniu wyroku podkreślono, że zajęcie budynku na prowadzenie działalności gospodarczej ma miejsce nie tylko wtedy, gdy podatnik – przedsiębiorca wprost zajmie lokal lub lokale mieszkalne na swoją działalność, np. przeznaczając je na biuro. Taki przypadek zachodzi również wówczas, gdy podatnik z uwagi na rodzaj prowadzonej działalności będzie pośrednio wykorzystywał budynek mieszkalny czy lokale mieszkalne do prowadzenia tej działalności, właśnie tak, jak w ustalonym, niespornym stanie faktycznym, zbywając je w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.
Stanowisko NSA
Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżony wyrok w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania WSA w Krakowie. „S.” sp. z o.o. nabyła stanowiące przedmiot opodatkowania nieruchomości w ramach działalności gospodarczej z zamiarem dalszego zbycia i są one traktowane jako towar handlowy, z czego Sąd I instancji wyprowadza wniosek, że związanie tak wykorzystywanych lokali z działalnością gospodarczą podatnika jest oczywiste. Jednak z okoliczności faktycznego „związania z działalnością gospodarczą” dla sprawy nie wypływa żaden wniosek. W art. 1a ust. 2a pkt 1 PodLokU dla potrzeb ustalenia właściwej stawki podatku od nieruchomości ustawodawca wyłączył bowiem budynki mieszkalne oraz grunty związane z tymi budynkami z definicji „gruntów, budynków i budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej”. Ani organy podatkowe, ani Sąd I instancji nie podważyły wyjaśnień skarżącej, że nabywane i zbywane przez nią lokale mają charakter mieszkalny. WSA w Krakowie aby uzasadnić zastosowanie wyższej stawki podatku praktycznie zrównuje pojęcia „związanie z działalnością gospodarczą” i „zajęcie na działalność gospodarczą” co prowadzi do uznania, że spełniona jest przesłanka zastosowania najwyższej stawki podatku.
NSA stwierdził, że Sąd I instancji dopuścił się błędnej wykładni art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b PodLokU. Przesłanki „zajęcia na prowadzenie działalności gospodarczej” w rozumieniu wskazanego przepisu nie spełnia fakt zakupienia lokalu mieszkalnego w celu dalszej odsprzedaży, nawet jeśli przed jego zbyciem prowadzony jest remont i aranżacja.
Artykuł pochodzi z Systemu Legalis. Bądź na bieżąco, polub nas na Facebooku →
