Świadczenie przysługuje także obywatelowi Ukrainy mieszkającemu w Polsce, który sprowadził do Polski swoją żonę z dziećmi i zapewnia im zakwaterowanie i wyżywienie. Tak wynika z rządowych wyjaśnień przesłanych samorządom. Na przyznanie wsparcia nie ma wpływu, czy przyjęte na zakwaterowanie osoby są związane stosunkiem pokrewieństwa z zapewniającym im gościnę. Ustawodawca nie uzależnia również wypłaty świadczenia od posiadania przez osobę udzielającą pomocy polskiego obywatelstwa. Świadczenie będzie więc przysługiwało zarówno obywatelowi polskiemu, jak i ukraińskiemu.
Zgodnie ze specustawą 40 zł przysługuje osobie goszczącej u siebie obywatela Ukrainy, który od 24 lutego 2022 r. przybył do Polski w związku z działaniami wojennymi. Co ważne, za obywatela Ukrainy uważa się również nieposiadającego obywatelstwa ukraińskiego małżonka obywatela Ukrainy, jeżeli nie jest obywatelem polskim.
Z wnioskiem o świadczenie pieniężne na zapewnienie zakwaterowania i wyżywienia ukraińskim uchodźcom może wystąpić każdy podmiot, w szczególności osoba fizyczna prowadząca gospodarstwo domowe, jeśli zapewni na własny koszt zakwaterowanie i wyżywienie obywatelom Ukrainy.
Świadczenie pieniężne jest przyznawane za okres faktycznego zapewnienia zakwaterowania oraz wyżywienia, jednak nie dłużej niż za 60 dni od dnia przybycia obywatela Ukrainy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Warunkiem otrzymania tego wsparcia jest to, by na daną osobę przyjętą do zakwaterowania na wskazany okres nie wypłacono już świadczenia.
Rząd chce wydłużyć okres wypłaty wsparcia do 120 dni.
Co istotne, nie wystarczy zapewnić przybyszowi dachu nad głową. Gościa należy też wyżywić.
Aby gościć u siebie obywateli z Ukrainy, nie trzeba być właścicielem lokalu. Wnioskodawca powinien mieć jednak prawo do dysponowania lokalem, w którym zapewnia zakwaterowanie.
Gmina może uzależnić przyznanie lub wypłatę świadczenia od weryfikacji warunków zakwaterowania i wyżywienia. Prawodawca nie uregulował jednak, w jaki dokładnie sposób ta weryfikacja ma przebiegać. W różnych gminach może to więc wyglądać inaczej.
Z rządowych wyjaśnień wynika, że te działania powinny być dostosowane do skali rozpatrywanych wniosków, ekonomiki i skuteczności postępowania. Wybór, czy dokonywać weryfikacji wszystkich wniosków, czy tylko wybranych (np. budzących wątpliwości) również pozostawiono władzom lokalnym. Inaczej bowiem sytuacja wygląda w małej gminie wiejskiej, a inaczej w dużym mieście.
Dokonując weryfikacji, organ może sprawdzić wniosek pod kątem faktycznego zapewnienia zakwaterowania i wyżywienia oraz oceniać dowody przedstawione przez wnioskodawcę (np. dodatkowe oświadczenia, faktury, paragony, zgłoszenie zarządcy budynku dodatkowych osób mieszkających w lokalu itp.).
Zgodnie z prawem świadczenie nie przysługuje, jeżeli warunki zakwaterowania i wyżywienia zagrażają życiu lub zdrowiu ludzi lub gdy we wniosku podano nieprawdę.
Dodatkowo weryfikacja może obejmować sprawdzenie daty przybycia obywatela Ukrainy do Polski.
Artykuł pochodzi z Systemu Legalis. Bądź na bieżąco, polub nas na Facebooku →
