Stan faktyczny

Szpital zwraca pracownikom w całości koszty związane z wyjazdami służbowymi, w tym te za przejazdy taksówką. Transport odbywa się w godzinach wczesnoporannych, późnowieczornych lub nocnych. Zwracane są koszty transportu taksówkami z dworca lub lotniska do siedziby firmy lub domu. Służbowe przejazdy taksówkami w przypadku szpitala to:

  1. Przejazdy w celu spotkań z organami współpracującymi ze szpitalem, takimi jak NFZ, US, ZUS, banki, sądy, urzędy, itp., a także spotkań z kontrahentami w obrębie miejscowości, w której znajduje się siedziba szpitala; są to przejazdy taksówkami z siedziby szpitala do miejsca docelowego i z powrotem albo z miejsca zamieszkania pracownika do miejsca docelowego i z powrotem;
  2. Przejazdy w czasie delegacji krajowych albo zagranicznych, czyli przejazdy z siedziby szpitala albo miejsca zamieszkania pracownika do lotniska albo dworca kolejowego czy też autobusowego i z powrotem; w przeważającej części dotyczą one podróży służbowych pracownika w celu przewiezienia materiału do przeszczepu, co wymusza jego szybkie dostarczenie;
  3. Sporadyczne przejazdy dyrektora lub jego zastępcy na konferencje na terenie województwa pomorskiego.

Podatnik złożył wniosek o wydanie interpretacji podatkowej, pytając, czy zwrot kosztów powyższych przejazdów stanowi dla pracowników przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem PIT. Zdaniem szpitala odpowiedź jest przecząca. Jednak Dyrektor KIS uznał, że stanowisko szpitala jest nieprawidłowe. Zwrot kosztów przejazdu jako świadczenie pieniężne niewątpliwie i bezwarunkowo oznacza zwiększenie aktywów po stronie pracownika, a więc jest przysporzeniem. Niemniej jednak przychód ten może korzystać ze zwolnienia z PIT z tytułu pokrycia kosztów podróży służbowej, ale wyłącznie w sytuacji zwrotu udokumentowanych kosztów przejazdu taksówkami pracownikom w podróży służbowej, korzystającym z takiego przejazdu w miejscowości docelowej innej niż miejscowość rozpoczęcia podróży, w związku z uzasadnioną potrzebą przewiezienia materiału do przeszczepu. Szpital zaskarżył interpretację do sądu.

Szkolenia online z zakresu podatków – aktualna lista szkoleń Sprawdź

Stan prawny

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z 26.7.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.) za przychody ze stosunku pracy uważa się przede wszystkim wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne.

Stanowisko WSA w Gdańsku

Sąd uchylił zaskarżoną interpretację. Jego zdaniem kwoty zwrotu wydatków za służbowe przejazdy taksówkami nie stanowią przychodu, a więc powinny być neutralne podatkowo. Pracownik nie uzyskuje żadnej realnej korzyści majątkowej, a jedynie zwrot kosztów jakie poniósł, opłacając przejazd taksówką. Zwrot tych kosztów nie stanowi dla pracownika korzyści, a jedynie ich rekompensatę, których nie poniósłby, gdyby nie wyraźne działanie w interesie pracodawcy. Należności wypłacane pracownikowi tytułem zwrotu ponoszonych przez niego wydatków nie zwiększają jego majątku. Stanowią tylko wyrównanie wydatków ponoszonych przez pracownika w celu realizacji jego obowiązków pracowniczych.

Do ponoszenia kosztów związanych ze świadczeniem pracy przez pracownika zasadniczo zobowiązany jest pracodawca. W opisanym zdarzeniu to pracownik, korzystając z przejazdu taksówką w celach służbowych, w istocie dokonuje świadczenia na rzecz pracodawcy. Organ nie wskazał, co skłoniło go do przyjęcia tezy, że pracownik uzyskuje korzyść, otrzymując refundację wydatków związanych z przejazdem taksówką w celu realizacji obowiązków pracowniczych (na potrzeby pracodawcy). Korzyści należy rozumieć jako otrzymane przez pracownika do własnej dyspozycji świadczenie, stanowiące dla niego majątkowe przysporzenie, którym może on swobodnie zarządzać i rozporządzać. Mowa tu o zwrocie wydatków, które pracownik tak czy inaczej musiałby ponieść. W niniejszej sprawie nie mamy jednak z nimi do czynienia.

Kwestia zwrotu kosztów przejazdu taksówkami pojawia się na wokandzie rzadziej niż kwestia zwrotu kosztów używania samochodu prywatnego do celów służbowych. W tym drugim przypadku utrwalony kierunek orzeczniczy wskazuje, że pracownik-właściciel samochodu nie uzyskuje przychodu podatkowego. Sytuacja opisana powyżej jest pokrewna, do czego zresztą nawiązał Sąd w uzasadnieniu swojego słusznego rozstrzygnięcia.

Sąd zwrócił uwagę na to, że również w niniejszej sprawie (wbrew poglądowi organu interpretującego) należy uwzględniać tezy wynikające z wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 8.7.2014 r., K 7/13, Legalis. To ważna uwaga, bo wg organu interpretującego kluczowy dla oceny przysporzeń pracowniczych wyrok ma zastosowanie tylko do świadczeń niepieniężnych pracodawcy. Gdy pracownik otrzymuje od pracodawcy kwotę pieniężną, to w każdym przypadku wiąże się ona z przysporzeniem majątkowym, które co najwyżej może korzystać ze zwolnienia podatkowego. Sąd uznał obie powyższe tezy za błędne. W niniejszej sprawie trudno mówić o przysporzeniu po stronie pracownika, gdyż pracodawca jedynie zwrócił mu kwotę, której pracownik sam by nie wydał, gdyby nie polecenie służbowe. Wydatek na taksówkę nie został poniesiony w interesie pracownika, lecz w interesie pracodawcy.

Dodajmy, że omawiana sytuacja rodzi też pytanie na gruncie CIT: Czy szpital może zaliczyć opisane wydatki do kosztów uzyskania przychodów? Moim zdaniem odpowiedź jest twierdząca, ale z uwagi na znaną już pomysłowość organu interpretującego w uzasadnianiu przycinania kosztów podatkowych nie można wykluczyć sporu również na tym gruncie.

Więcej treści z Rzeczpospolitej po zalogowaniu. Nie posiadasz dostępu? Kup online, korzystaj od razu! Sprawdź

Artykuł pochodzi z Systemu Legalis. Bądź na bieżąco, polub nas na Facebooku →