Skarga do WSA w Gorzowie Wielkopolskim
Do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim (dalej: Sąd I instancji) wpłynęła skarga I.Ł. (dalej: Skarżąca) na bezczynność Burmistrza (dalej: Burmistrz lub Organ) w przedmiocie rozpatrzenia skargi. W odpowiedzi na skargę Burmistrz podał, że Skarżąca wniosła do Organu skargę na postępowanie Prezesa Przedsiębiorstwa Komunalnego „[…]” Sp. z o. o. (dalej: Spółka). Skargę tę Organ przesłał do rady nadzorczej Spółki jako organu kontrolnego, celem załatwienia jej zgodnie z kompetencjami, kierując się przy tym art. 213 ustawy z 15.9.2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1526, dalej: KSH). Wobec powyższego Organ podkreślił, że w sprawie nie może być mowy o jego bezczynności.
Skarga na bezczynność organu
Zdaniem Sądu I instancji, w niniejszej sprawie, w pierwszej kolejności należy wskazać, że z bezczynnością mamy do czynienia w sytuacji, w której dany podmiot, mimo ciążącego na nim obowiązku, w terminie ustalonym przez obowiązujące przepisy, nie podjął jakichkolwiek czynności w sprawie lub gdy wprawdzie prowadził postępowanie w sprawie, lecz nie zakończył go wydaniem w terminie stosownego aktu lub nie podjął właściwej czynności. Wniesienie skargi na tak rozumianą bezczynność jest uzasadnione nie tylko w razie niedotrzymania terminu załatwienia sprawy, ale także i w przypadku odmowy wydania aktu mimo istnienia w tym względzie ustawowego obowiązku, choćby organ mylnie ocenił, że załatwienie sprawy nie wymaga wydania aktu. W szczególności, nie ma znaczenia czy bezczynność została spowodowana zawinionym albo też niezawinionym opóźnieniem organu, czy też związana jest z przeświadczeniem, że stosowny akt lub czynność w ogóle nie powinny zostać wydane lub dokonane.
Istota sporu
W świetle powyższego, Sąd I instancji wskazał, że w niniejszej sprawie rozważenia wymagała kwestia ewentualnego obowiązku Burmistrza merytorycznego rozpoznania skargi Skarżącego na postępowanie Prezesa Spółki.
Rada nadzorcza spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i jej kompetencje
W pierwszej kolejności należy – w ocenie Sądu I instancji – zauważyć, że zgodnie z art. 219 § 1 KSH, funkcjonująca w spółce prawa handlowego rada nadzorcza sprawuje stały nadzór nad działalnością spółki we wszystkich dziedzinach jej działalności. Do szczególnych obowiązków rady nadzorczej należy natomiast ocena sprawozdań, o których mowa w art. 231 § 2 pkt 1 KSH, w zakresie ich zgodności z księgami i dokumentami, jak i ze stanem faktycznym, oraz wniosków zarządu dotyczących podziału zysku albo pokrycia straty, a także składanie zgromadzeniu wspólników corocznego pisemnego sprawozdania z wyników tej oceny (art. 219 § 3 KSH). W celu wykonania swoich obowiązków rada nadzorcza może badać wszystkie dokumenty spółki, żądać od zarządu i pracowników sprawozdań i wyjaśnień oraz dokonywać rewizji stanu majątku spółki (art. 219 § 4 KSH). Wyliczenie obowiązków rady nadzorczej zamieszczone w powyższym przepisie ma charakter jedynie przykładowy. W związku z tym, że organ ten sprawuje stały nadzór nad działalnością spółki przyjąć trzeba, jak wskazuje doktryna, że wszyscy, którzy uczestniczą w podejmowaniu czynności w spółce, podlegają nadzorowi rady. Zatem również czynności podejmowane przez prezesa spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, w ramach działalności tej spółki, podlegają nadzorowi rady nadzorczej.
Rozstrzygnięcie WSA w Gorzowie Wielkopolskim
Zdaniem Sądu I instancji, słusznie zatem Burmistrz zdecydował o przekazaniu wniesionej przez Skarżącą skargi na postępowanie prezesa Spółki radzie nadzorczej tej Spółki. Żaden z przepisów obowiązującego prawa nie przyznaje bowiem Burmistrzowi kompetencji do prowadzenia postępowania administracyjnego w żądanym przez Skarżącą zakresie, a tym bardziej do zakończenia go orzeczeniem administracyjnym o charakterze władczym. Innymi słowy, rozpatrzenie skargi wniesionej do organu administracji publicznej nie mogło zakończyć się wydaniem decyzji administracyjnej, postanowienia, czy też innego aktu lub czynności, którego legalność mogłaby podlegać kontroli sądu administracyjnego na podstawie art. 3 ustawy z 30.8.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2325, dalej: PostAdmU), zakreślającego zamknięty katalog aktów i czynności administracyjnych należących do właściwości sądów administracyjnych.
Mając powyższe na uwadze, Sąd I instancji wskazał, że w orzecznictwie sądowoadministracyjnym panuje pogląd, wedle którego organowi administracji publicznej nie można postawić zarzutu bezczynności w sytuacji, gdy żaden z obowiązujących przepisów prawa nie zobowiązuje go do podjęcia stosownego rozstrzygnięcia kończącego postępowanie administracyjne w konkretnej sprawie (postanowienie WSA w Warszawie z 8.4.2016 r., I SAB/Wa 821/15, Legalis; postanowienie WSA w Olsztynie z 9.2.2010 r., II SAB/Ol 83/09, Legalis). Wobec powyższego, Sąd I instancji uznał, że wniesiona przez Skarżącą skarga na bezczynność Burmistrza w przedmiocie rozpatrzenia skargi na postępowanie prezesa Spółki jest niedopuszczalna, a w konsekwencji, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 PostAdmU, orzekł jak w sentencji, tj. odrzucił skargę.
Rada nadzorcza to, obok zarządu, ewentualnej komisji rewizyjnej i zgromadzenia wspólników, jeden z organów spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, którego ustanowienie przewiduje art. 213 § 1 KSH. Z kolei w art. 219 KSH – jak słusznie podniesiono w uzasadnieniu analizowanego rozstrzygnięcia WSA w Gorzowie Wielkopolskim – wskazano zakres kompetencji tego organu poprzez określenie ustawowych obowiązków członków rady nadzorczej przedmiotowej spółki kapitałowej prawa handlowego. Nadzór sprawowany przez radę nadzorczą definiowany bywa jako sprawdzanie czy badanie zgodności działania spółki z: (I) prawem, (II) umową spółki, a także z (III) interesem wspólników. Sąd I instancji orzekający w niniejszej sprawie zwrócił uwagę na zakres wykonywanego nadzoru i wskazał, podobnie jak podnosi część doktryny prawa handlowego, że rada nadzorcza wykonuje stały nadzór nad „działalnością spółki”, a nie wyłącznie nad „działalnością zarządu spółki”. W praktyce oznacza to więc, że nadzór sprawowany przez ten organ ma obejmować cały proces zarządzania, nie zaś jedynie aktywność zarządu (lub jej ewentualny brak). Przedstawiciele doktryny wskazują także, że zakresu nadzoru sprawowanego ze strony rady nadzorczej nie należy ograniczać jednie do samego przedsiębiorstwa spółki. Powinien on bowiem obejmować zarówno wszystkie dziedziny, jak i aspekty działalności podmiotu prawa handlowego, jakim jest spółka z ograniczoną odpowiedzialności. Podzielając powyższe rozważania i wnioski z nich wynikające, zarówno Burmistrz, jak i WSA w Gorzowie Wielkopolskim uznali, że skarga na postępowanie prezesa zarządu Spółki powinna trafić – zgodnie z kompetencjami – nie do organu administracji publicznej, a do rady nadzorczej tej Spółki.
Artykuł pochodzi z Systemu Legalis. Bądź na bieżąco, polub nas na Facebooku →
