Z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej do fiskusa zwrócił się mężczyzna, który razem z żoną w 2020 r. zmienił stare mieszkanie na nowe. W sierpniu sprzedał poprzednie, a już we wrześniu nabył kolejne. Ponieważ przeprowadzenie obydwu transakcji w tak krótkim czasie uprawniało podatników do skorzystania z ulgi mieszkaniowej, w zeznaniu podatkowym PIT-39 wykazali zwolnienie z podatku. Epidemia COVID-19 pokrzyżowała jednak małżeństwu plany. Zamiast zamieszkać w nowym mieszkaniu, przeprowadzili się do rodzinnego miasta, by korzystając z pomocy bliskich móc pracować zdalnie i jednocześnie opiekować się rocznym dzieckiem. Jednocześnie podjęli decyzję, że wynajmą nowe mieszkanie.
Przed skarbówką argumentowali, że krok ten był uzasadniony ze względów majątkowych, a także logistycznych, by mieszkanie było pod nadzorem na wypadek nieprzewidzianych awarii, którym sami nie mogliby zaradzić, będąc w innym mieście. Podatnicy zapewnili, że wciąż chcą sami zamieszkać w tym lokalu, ale z przyczyn od nich niezależnych plany te muszą zostać odłożone w czasie. W związku z zaistniałą sytuacją małżeństwo zwróciło się do skarbówki z następującym pytaniem: czy dochód osiągnięty ze sprzedaży mieszkania będzie w części zwolniony z podatku dochodowego od osób fizycznych na mocy art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy z 26.7.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.; dalej: PDOFizU) w związku z wydatkowaniem kwoty uzyskanej ze sprzedaży mieszkania na: cenę zakupu mieszkania, oraz związane z zakupem: wynagrodzenie pośrednika oraz notariusza, podatek od czynności cywilnoprawnych, a także opłatę sądową?
Podatnicy twierdzili, że odpowiedź powinna być twierdząca. Argumentując za takim stanowiskiem przytaczali, że wszystkie te wydatki są bezpośrednio związane z zakupem. Niemożliwe jest nabycie własności lokalu mieszkalnego bez poniesienia wydatków na taksę notarialną, opłatę sądową i podatek od czynności cywilnoprawnych, a wynagrodzenie pośrednika jest związane ze znalezieniem odpowiedniego lokalu oraz zabezpieczeniem interesów nabywcy w związku z zakupem. W ich opinii, zamieszkanie w lokalu w przyszłości będzie oznaczać, że małżeństwo zrealizuje w nim swój własny cel mieszkaniowy. Odroczenie tego w czasie nie powinno przy tym powodować utraty prawa do zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 PDOFizU, przepis ten nie zakreśla bowiem żadnych konkretnych ram czasowych, w których podatnik musi zrealizować w nabytej nieruchomości własne cele mieszkaniowe. Odmienna, zawężająca wykładnia tego przepisu, byłaby nieuprawniona. Dochód, o którym mowa w pytaniu, powinien zatem być zwolniony z podatku w takiej wysokości, jaka odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wyżej wymienionych wydatków w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, przy czym przychód i związane z nim koszty uzyskania należy przypisać w połowie każdemu z małżonków.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w indywidualnej interpretacji z 4.8.2021 r., 0115- KDIT1.4011.373.2021.1.JG, Legalis zgodził się z powyższym twierdzeniem. Organ zaznaczył, że w myśl obowiązujących przepisów podatnik może skorzystać z omawianego zwolnienia w związku z zakupem lokalu mieszkalnego w sytuacji, gdy nabył lokal w celu realizacji własnych celów mieszkaniowych i faktycznie realizuje lub będzie realizował w nim swoje potrzeby mieszkaniowe.
Artykuł pochodzi z Systemu Legalis. Bądź na bieżąco, polub nas na Facebooku →
